[รีวิว] ผมแค่อยากปลูกผัก ส่วนความรักน่ะ... เล่ม 1

                                               

[รีวิว] ผมแค่อยากปลูกผัก ส่วนความรักน่ะ... เล่ม 1

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ก็ไม่ได้ผิดคาดอะไร เพราะตัวเองก็ไม่ใช่สายทำฟาร์มอยู่แล้ว แต่ชอบเรื่อง ZOO KEEPER เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์, + ชอบแนวแมรี่ซู*(*ตัวเอกทำอะไรก็ประสบความสำเร็จ,โกงไปซะหมด) ก็เลยซื้อมาลองอ่านดู ผลคือถึงจะไม่ได้ว้าวมากแบบZoo แต่ตั้งใจจะตามต่อ เพราะอยากรู้ว่านายเอกจะชอบกับพระเอกได้ยังไง เพราะตอนนี้ไม่มีแววเรื่องความรักเลยจริงๆ

อ่านจบแล้วชอบนะ ถึงจะไม่ได้หวือหวาอะไรแต่ก็เป็นนิยายที่อ่านได้เรื่อยๆ ใครอยากเปลี่ยนฟิลหลังอ่านนิยายดราม่า การเมือง จริงจัง หรือซอมบี้ หรือเรื่องไหนที่ใช่อารมณ์เยอะ แสบตาสะเทือนไต มาอ่านเรื่องนี้แล้ว รับรองว่าช่วยฮิลได้ อ่านง่ายย่อยง่ายไม่ใช่แนวฟิลกู๊ดหวานเลี่ยนอะไร แต่เป็นแนวแมรี่ซู ที่รับประกันได้ว่านายเอกหยิบจับอะไรก็ว้าว ไม่ต้องกลัวตัวร้ายหรือสถานการณ์อะไรมาหน่วงใจ รอเติมความรู้สึกบวกให้เต็มอิ่มก็พอ

ถ้าชีวิตเหนื่อยแล้ว ก็มาพักอ่านอะไรง่ายๆแบบนี้กันดีกว่า

จบการรีวิวแบบไม่สปอย์

(ข้างล่างนี้ไปมีสปอย์ โปรดระวัง)

เริ่มต้นมาทุกคนคงรู้กันอยู่แล้วว่านายเอกเข้าไปในโลกเสมือนเพื่อปลูกผัก เพราะนั้นคือสิ่งที่บอกไว้อยู่ในคำโปรยหลังเล่ม

ถึงแม้ว่าคนชวนเขาตั้งใจจะให้นายเอกไปมีความรักในโลกเสมือนเพื่อถ่ายรายการออนไลน์ แต่คนเขาตั้งใจไปปลูกผักไง ดังนั้นเราก็จะได้เห็นวิธีการปลูกผักต่างๆ ตั้งแต่ปลูกตามที่ว่างจนถึงระเบียงห้อง (นิยายแอบอวยว่าคนจีนปลูกผักเก่งที่สุดด้วย อวยอยู่2-3ครั้งได้)

อ่านแล้วหิวข้าวมาก อยากกินตามเด็กนักเรียนที่อวยอาหารของนายเอกสุดหัวใจ อ่านเล่ม1จบเราไปลองซื้อน้ำมันพริกมาชิม3ยี่ห้อแล้ว ยังหาที่ถูกใจไม่ได้เลย (ปกติเป็นคนกินเผ็ดเก่งมาก รู้สึกว่าน้ำมันพริกจีนเน้นชา+เค็ม ไม่ค่อยเผ็ดเหมือนร้านก๋วยเตี๋ยว)

อย่างสุดท้ายที่จำได้หลังอ่านจบ พระเอกปลอมตัวเข้ามาเป็นแมว แต่โดนฝึกเหมือนหมาไม่มีผิด ตอนแรกสงสาร ต่อมาขอมอบ “...” ให้ เพราะพระเอกโดนนายเอกฝึกจนกลายมาโซไปแล้ว

สุดท้ายนี้ ในเรื่องมีสิ่งที่ทำให้เกือบเบื่อก็คือ ตัวนายเอกนั้นแหละ บุคลิกของนายเอกก็คือสื่อสารไม่เก่ง นิ่งใส่ทุกอย่างยกเว้นต้นไม้ คงเพราะแบล็คกราวของนิยายคือโลกอนาคต ที่ๆผู้คนไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กัน แถมนายเอกก็อยู่คนเดียว ไม่มีพ่อแม่หรือเพื่อนในชีวิตจริงอีก ทำให้การสื่อสารและการแสดงออกแข็งทื่อ

ไม่รู้สินะ สรุปคือมันขาดชีวิตชีวาบางอย่าง คงเพราะนายเอกถูกจำกัดอยู่ในรั่วโรงเรียน และทีมของเรื่องก็เน้นปลูกผักเท่านั้นในบรรดางานของ ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เราให้เรื่องนี้อยู่ที่3จาก4เรื่อง

- ZOO KEEPER เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ สนุกมาก ตัวละครเยอะแต่มีเอกลักษณ์ทุกตัว ถึงจะอยู่แค่ในสวนสัตว์ แต่ก็แตกไลน์ได้ทำอะไรหลายอย่างมาก เป็นแนวระบบ+แมรี่ ซูอันดับต้นๆในใจ

-ขุนนางพาร์ตไทม์สุดแกร่งแห่งต้าซ่ง ชอบรองลงมา อ่านสนุกตั้งแต่เล่มหนึ่ง (เห็นรีวิวหลายเสียงพูดตรงกันว่า ใครอ่านเล่ม1รอดก็จะชอบมาก แต่ถ้าไม่รอดก็อาจจะไม่ใช่แนว) เรื่องราวเริ่มขึ้นตั้งแต่นายเอกยังเด็ก แล้วก็ได้ทำอะไรแปลกๆใหม่ๆเยอะ แถมตลค.ตบมุกกันกระจาย (เราไม่ชอบอย่างเดียวคือพระเอกของเรื่องนี่ล่ะ ฮีงอแงแงไปหน่อย)

- ผมแค่อยากปลูกผัก ส่วนความรักน่ะ เล่ม1 เฉยๆไปทางชอบ ให้โอกาสเล่มต่อๆไปก่อน

- ครึ่งเซียนพาร์ตไทม์ เล่ม 1 เฉยๆ อาจจะยังไม่เก็ตแนวนี้..ยังหาจุดชอบไม่เจอ มีเวลาเมื่อไรค่อยต่อเล่ม2


**ขอเพิ่มเติมสักหน่อย อยู่ๆก็นึกขึ้นได้ว่าแนวทำสวนปลูกผัก มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ชอบมากกว่านี้เรื่องนี้คือ ข้ามเวลามาเป็นฮูหยินของเขา

คงจะมีรีวิวแยกอีกที แต่ถ้าให้เปรียบเทียบสั้นๆว่าทำไมชอบมากว่า คงเพราะเรื่องข้ามเวลานั้น แมรี่ซูกว่า...

ถึงพื้นเพเรื่องราวจะปลูกผักทำสวนเหมือนกัน แต่ข้ามเวลา ปลูกเสร็จไปต่อยอดทำร้านสร้างธุรกิจ(และยังมีเรื่องราวเล็กๆน้อยๆเข้ามาเรื่อยๆ แต่มันก็ทำให้ดูมีอะไรมากกว่าขึ้น เช่นเรื่องพ่อแม่พระเอก สร้างบ้าน ทำสวนผลไม้ ยิ่งเห็นร้านของนายเอกประสบความสำเร็จเราก็ยิ่งฟินเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของซะเอง)

ขณะที่ผมแค่อยากปลูกผักฯ เล่มหนึ่งนอกจากปลูกผักแล้ว...ก็ยังไม่มีอะไรจริงๆ คงยังต้องตามดูในเล่ม2ต่อไปว่าเรื่องราวจะพัฒนาไปทางไหน จะมีอะไรน่าสนใจอีก(ตอนนี้ที่ชอบอย่างเดียวคือ ปฏิกิริยาของตัวประกอบที่ว้าวแวลานายเอกปลูกผัก นอกนั้นรอดูเล่มต่อๆไปว่าจะมีอะไรใหม่ๆไหม)